Από το χθεσινό μας Κύκλο (15/02/2015)

Ο άγιος πάπας ΛΕΩΝ Α’ (18^η Φεβρουαρίου)

Ο Άγιος Λέων γεννήθηκε στην Τοσκάνη περί τα τέλη

του 4ου αιώνος μ.Χ. (ήταν γιός ενός Κυντιλιανού) και έζησε στα χρόνια των βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας (450 – 457 μ.Χ.). Διετέλεσε διάκονος των Επισκόπων Ρώμης Καλλίστου και Σίξτου (432 – 440 μ.Χ.). Κατά τη διάρκεια της αρχιερατείας του Σίξτου, ο Λέων στάλθηκε στην Γαλατία από τον αυτοκράτορα Βαλεντινιανό  Γ’ , για επίλυση κάποιας διαφοράς και  τη συμφιλίωση του Φλάβιου Αέτιου,  στρατιωτικού διοικητή της επαρχίας, και του έπαρχου, Αλμπίνου. Το καθήκον αυτό  ήταν ένα είδος δοκιμής, του έξυπνου και ικανού διακόνου από  την αυτοκρατορική αυλή. Ενώ ο Λέων ήταν ακόμα στη Γαλατία έμαθε ότι ο Σίξτος εκοιμήθη και εξαιτίας της αρετής, της συνέσεως και της καθαρότητας του βίου του εξελέγη ομόφωνα από το λαό και χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ρώμης στις 29 Σεπτεμβρίου του 440 μ.Χ.

Η Δυτική αυτοκρατορία πεθαίνει και η Εκκλησία ταλαιπωρείται από τις  διαφορές και τις δογματικές διαφωνίες. Με δύναμη και πειθώ, ο-Λέων Α’ ενισχύει  την Εκκλησία και αντιμετωπίζει μεθοδικά τους αιρετικούς τόσο με το λόγο όσο και με την άγια ζωή του. Στην  ανατολή ο ηγούμενος Ευτυχής , επηρεάζει την Κωνσταντινούπολη,  διδάσκοντας ότι στον Χριστό υπάρχει μόνο μία φύση (Μονοφυσιτισμός), και είναι κατά της  διδασκαλίας της Εκκλησίας σχετικά με τις δύο φύσεις (ασυγχύτως και αδιακρίτως ενωμένες στο ενιαίο πρόσωπο) του Ιησού Χριστού. Ο Λέων μαθαίνει ότι ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β’ το 449 συγκάλεσε τη Ληστρική Σύνοδο στην  Έφεσο.  Αλλά εδώ μιλούν μόνο οι "Ευτυχιανοί" χωρίς να ακούνε τους ορθοδόξους και τους εκπροσώπους του Πάπα. Αρνούμενος το κύρος αυτής της συνόδου, ο Λέων έπεισε τον  νέο αυτοκράτορα Μαρκιανό να συγκαλέσει μίαν άλλη, Οικουμενική. Κατά τη μεγάλη Δ’ Οικουμενική Σύνοδο (451 μΧ), προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στην ορθόδοξη αλήθεια με την ενεργό και φωτισμένη συμβολή του. Απέστειλε σ’ αυτήν αντιπροσώπους του, η δε επιστολή την οποία απηύθυνε («Τόμος του Λέοντος») προς τη Σύνοδο καθόριζε με όλη την ακρίβεια και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί του προσώπου του Ιησού και τις δύο φύσεις του Κυρίου, θεία και ανθρώπινη.

Εν τω μεταξύ, η Δύση ζει εποχές τρομοκρατίας. Η Αυτοκρατορία δεν έχει πλέον πραγματικό στρατό και οι Ούννοι του Αττίλα, που ήδη είχαν ηττηθεί από τον Αέτιο  το 451, αναδιοργανώνονται γρήγορα και εφορμούν  από την Άνω Ιταλία το 452. Ο λαός ζήτησε από τον Πάπα να συναντήσει τον Αττίλα.  Συναντιούνται κοντά στην Μάντοβα, όπου ο Λέων πείθει τον Αττίλα να  φύγει άπρακτος από την Ιταλία, με την καταβολή ενός τέλους. Τρία χρόνια αργότερα, οι Βάνδαλοι της Αφρικής βρίσκονται μπροστά στη Ρώμη με το  βασιλιά Γενζέριχο. Ο άγιος Λέων,  δεν μπορεί να αποτρέψει τη λεηλασία, αλλά φροντίζει για την  ασφάλεια των πολιτών και εμποδίζει την πυρπόληση της πόλης.

Ο Λέων φρόντισε για την πνευματική ανύψωση των μοναστηριών, και τα κηρύγματά του, εκ των οποίων 96 έχουν διατηρηθεί, είναι  εξαιρετικά για το βάθος τους, τη σαφήνεια στην απαγγελία και την ευγένεια στο ύφος. 

Ο Άγιος Λέων εκοιμήθη σε βαθύ γήρας στις 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ. με ειρηνικά και η σύναξή του ετελείτο μεγαλοπρεπώς στη Μεγάλη Εκκλησία.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, ὀρθοδοξίᾳ, ὑπεστήριξας, τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς πολύφωνον τοῦ πνεύματος ὄργανον· ἐκ γὰρ Δυσμῶν ἀναλάμψας ὡς ἥλιος, αἱρετικῶν τὴν ἀπάτην ἐμείωσας· Λέων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.