ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (30/11/2014)

Η αγία Χίλντα ηγουμένη του Ουίτμπυ (17^η  Νοεμβρίου)

Η αγία Χίλντα (Hilda, «μαχήτρια», hildr=μάχη) ήταν στενή συγγενής του βασιλέα Έντουιν της Νορθουμβρίας , ενός από τα επτά βασίλεια στα οποία ήταν διαιρεμένη η Αγγλία τον 7° αιώνα, την εποχή που έβγαινε από την ειδωλολατρία. Είχε λάβει το άγιο Βάπτισμα χάρη στο κήρυγμα του αγίου Παυλίνου (Paulinus of York), ενός από τους ιεραποστόλους της Ρώμης, και καλλιεργούσε τις θείες αρετές στον κόσμο, μέχρι την ημέρα που ανταποκρινόμενη στη Θεϊκή κλήση εγκατέλειψε τα εγκόσμια.

Μετέβη στο βασίλειο της ανατολικής Αγγλίας, όπου ο βασιλιάς είχε νυμφευθεί την αδελφή της (Hereswitha), ώστε να. περάσει στη Γαλλία για να γίνει μοναχή στην περίφημη Μονή της Σελ (Chelles), κοντά στο Παρίσι, ένα από τα μοναστήρια που εξαρτιόταν από τη Μονή του Λουξέιγ (Luxeuil) [άγιος Κολομβανός (Columba), 23 Νοεμ.], όπου πήγαιναν τότε και άλλες παρθένες ευγενικής σαξωνικής καταγωγής. Ο  άγιος Αιντάν (Aidan) [+651, 31 Αυγ.] όμως, επίσκοπος της μοναστικής νήσου Λίντσφαρνε (Lindisfarne, Β. Αγγλία), το κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής την εποχή εκείνη στα βρετανικά νησιά, την κάλεσε πίσω στη Νορθουμβρία και της παραχώρησε μια μικρή γαιοκτησία, όπου για ένα χρόνο άσκησε τον  μοναχικό βίο επικεφαλής μιας μικρής ομάδας παρθένων. Αφού δοκιμάστηκαν έτσι γρήγορα τα τάλαντα της στην πνευματική καθοδήγηση, της ανατέθηκε η ηγουμενία μιας μεγάλης μοναχικής αδελφότητας στη Μονή του Χάρτλπουλ (Hartlepool Abbey) και εννέα χρόνια μετά, το 657, ίδρυσε τη Μονή του Ουίτμπυ (Whitby Abbey στη ΒΑ Αγγλία).

Κατά τα τριάντα έτη της ηγουμενίας της στα δύο τούτα μοναστήρια, η αγία Χίλντα επέδειξε αξιοθαύμαστη ικανότητα, όχι μόνον στη διεύθυνση των γυναικείων αδελφοτήτων της – τις οποίες οδηγούσε προς τον Θεό εξασφαλίζοντας με σοφία την τάξη και την αγάπη σε τέτοιο σημείο που λεγόταν ότι η Μονή του Ουίτμπυ ήταν η τέλεια εικόνα της Εκκλησίας των αποστολικών χρόνων, όπου πλούσιοι και φτωχοί είχαν τα πάντα κοινά και τους ένωνε η ίδια αγάπη – αλλά και στη διοίκηση ενός ανδρικού μοναστηριού που ήταν προσαρτημένο στο Ουίτμπυ, όπως συνέβαινε την εποχή εκείνη, και το οποίο χάρη σε αυτήν έγινε πραγματικό κέντρο εκπαιδεύσεως πολλών ιεραποστόλων και αγίων επισκόπων.

Το κύρος της αγίας αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι ο βασιλιάς Oswiu επέλεξε τη μονή της ως χώρο για την Σύνοδο του Whitby (664 μΧ). Οι περισσότεροι από τους παρόντες κληρικούς (και η αγία Χίλντα), αποδέχθηκαν την απόφαση του βασιλιά να υιοθετηθεί η μέθοδος υπολογισμού του Πάσχα που χρησιμοποιούνταν στη Ρώμη. Οι μοναχοί του Lindisfarne , οι οποίοι δεν το αποδέχθηκαν, αποσύρθηκαν στην Ιόνα (Iona, στη Σκωτία) και αργότερα , στην Ιρλανδία.

Βασιλείς, πρίγκιπες των γειτονικών περιοχών, ο επίσκοπος Αιντάν και όλος ο λαός προσέφευγαν στην αγία Χίλντα για να λάβουν τις συμβουλές και τις πνευματικές οδηγίες της. Θεωρούνταν ως η αληθινή πνευματική μητέρα της χώρας. Αφού για πολλά χρόνια οδήγησε έτσι πολλές ψυχές προς τον Κύριο, δοκιμάστηκε εν συνεχεία για έξι χρόνια από μια σκληρή αρρώστια, η οποία δεν την εμπόδισε ωστόσο να συνεχίσει την πνευματική της καθοδήγηση. Το έβδομο έτος αυτού του μαρτυρίου της, στις 17 Νοεμβρίου του 680, σε ηλικία 66 χρόνων, συγκέντρωσε τις πνευματικές θυγατέρες της, μετέδωσε σε αυτές τις τελευταίες της οδηγίες για αγάπη και παρέδωσε με χαρά την ψυχή της στον Κύριο. Μία άλλη αγία της εποχής, η αγία Μπέγκου (Begu), είδε τότε την ψυχή της να υψώνεται προς τον ουρανό.

Η αγία Χίλντα υπήρξε, με την αγία Έμπα (Ebba) του Κόλντινγκχαμ [25 Αυγ.], μία από τις μεγάλες μορφές του νέου εκείνου αγγλοσαξωνικού χριστιανισμού και προσφέρει ένα σπάνιο παράδειγμα μιας πνευματικής μητέρας που έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να οδηγεί όχι μόνον μοναχές, αλλά και μοναχούς, ακόμη δε και επισκόπους· γιατί «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 28).                        “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”.